Een begijnhof is een Noord-Europese religieuze instelling uit de 12de eeuw, waar vrouwen in huisjes rond een centraal binnenplein samenleefden. Opmerkelijk was dat de religieuze vrouwen zich opvallend onafhankelijk opstelden. Ze hechtten belang aan opleiding, solidariteit en democratie en waren niet gebonden aan eeuwige geloften. Het Brussels Begijnhof, waar op een bepaald moment 1.200 begijntjes woonden, werd gesticht in de 13de eeuw en lag op dat moment buiten de stadskern. In 1824 moest het Brussels Begijnhof plaats maken voor een groot rust- en verzorgingstehuis (bekend onder de naam Pacheco Instituut), gebouwd door de Belgische architect Henri Partoes. Tot op vandaag worden er senioren opgevangen. De rondleiding belicht vanuit feministisch perspectief de historische rol van het Begijnhof voor de autonomie en de samenhorigheid van vrouwen, terwijl er ook aandacht gaat naar de tijdloze aspecten van zorg en solidariteit in de latere projecten.

De bezoeken op 10.10.2020 om 09.30, om 11.00 en om 16.00 uur en op 11.10.2020 om 10.00 en 11.30 uur worden gegidst door Apolline Vranken, architecte, oprichtster van de vzw 'L'architecture qui dégenre' en organisatrice van de Open Erfgoeddagen.