Liefde of plaatsen voor zorg en solidariteit : Begijnhof, Kinderdagverblijf Nieuwkinderland, Tri Postal, La ferme du chant des cailles – bezoek-met-uitwisseling.

Terwijl zorgverlening steeds medischer wordt en de onderlinge solidariteit voortdurend wordt ondergraven door politieke en economische omstandigheden, hebben de manieren waarop we voor elkaar opkomen en er 'zijn' voor elkaar verstrekkende gevolgen voor de sociale samenhang, onze gezondheid en ons geluk. In de 12de eeuw vormden begijntjes aanvankelijk een onafhankelijke en inclusieve religieuze gemeenschap in het Brussels Begijnhof. Hun zorgtraditie is sinds die tijd in het stedelijk weefsel doorgedrongen via het rust- en verzorgingstehuis Pacheco, sociale woningbouw en faciliteiten voor kinderopvang. Bij het Nieuwkinderland-dagverblijf nodigt een sculpturaal hellend vlak aan de ingang mensen van alle leeftijden en met uiteenlopende mogelijkheden uit om elkaar te ontmoeten. Daaruit blijkt hoe architectuur mensen met verschillende noden kan verenigen. Tri Postal, een leegstaand postsorteercentrum, werd tot een sociaal en cultureel experiment omgevormd. Het zorgt voor de buurt, zelfs buiten de muren: verenigingen bieden er uiteenlopende diensten aan de buurtbewoners aan: van de daklozen die in de naburige straten slapen tot de jongeren in Sint-Gillis. Het project voor stadslandbouw La Ferme du Chant des Cailles reikt ideeën aan voor een meer ecologische en participatieve toekomst in de stad. Tegelijk wordt de kwestie van territoriale bestemming in een dichtbevolkte stad met een nijpend woningtekort aangekaart. Die tijdelijke projecten laten ons nadenken over mogelijke toekomstscenario's en de manier waarop we met elkaar willen samenleven. Niet alleen met andere mensen, maar ook met andere stadsbewoners als dieren en planten.

I. Leven

II. Educatie

III. Ceremonie

V. Dood